Lekcja optyki - f/stop, winietowanie, GO, CoC

[MMM]

Jasne obiektywy niekoniecznie są ostrzejsze w środku.

http://diglloyd.com/diglloyd/2009-01-blog.html

No to właśnie wynika ze zjawiska, które opisałem. Z powodu winiety w kierunku narożników zmniejsza się krążek rozproszenia obcinając część wpadającego światła i w ten sposób redukując np. CA czy zmniejszenie się kontrastu. Skutkiem tego może być lepsza ostrość narożników niż środka bo narożniki są fotografowane podobnie jak dla przymkniętego obiektywu.

[Slider]

Witam, Od pewnego czasu czytam książkę "Światło w fotografii: Magia i nauka", doszedłem właśnie do tytułowego rozdziału fotografowania metalu i tu mam pewne pytanie.. a właściwie niejasność: otóż autorzy tej książki poruszyli problem odbicia aparatu w przedmiotach kulistych, napisali jak tego uniknąć, jak zamaskowac aparat, itd. itp. żeby nie było go widać.. W podrozdziale o zastosowaniu namiotu (dla zainteresowanych; strona 172) napisali coś takiego:

Kuszące wydaje się zbudowanie bardzo dużego namiotu w celu jak najdalszego odsunięcia aparatu od fotografowanego przedmiotu. Intuicja podpowiada nam, że im dalej od metalowego przedmiotu będzie znajdował się aparat, tym jego odbicie w przedmiocie będzie mniejsze. Jednak obraz fotografowanego przedmiotu także będzie mniejszy, a więc musimy wtedy zastosować obiektyw o dłuższej ogniskowej. Ale to "lekarstwo" spowoduje także powiekszenie odbicia apratu do wyjsciowych rozmiarów! Odbicie aparatu jest jedynym odbiciem, którego rozmiary nie mogą byc zmniejszone przez odsunięcie aparatu od fotografowanego przedmiotu. Owo odbicie pozostanie zawsze stałe wzgledem fotografowanego przedmiotu

Mógłby mi to ktoś wyjaśnić?

Jak dla mnie to trochę dziwna teza, stojąca w sprzeczności z teoriami o rodzinie kątów* odbicia bezpośredniego, które autorzy zawierali jeszcze w tej samej książce i z których korzystali w tym samym rozdziale.

Wiemy np, że rodzina kątów odbicia bezpośredniego zwiększa się wraz z przybliżaniem aparatu do fotografowanego obiektu i tym większy musi być przedmiot, będący źrótłem tych odbić (np lampa studyjna), żeby tą rodzinę kątów zapełnić. W omawianym przypadku źródłem tych odbić jest sam aparat, więc przybliżanie go, spowoduje powiększanie się rodziny kątów, a fizyczna potrzeba zapełnienia jej spowoduje powiększenia sie jego [aparatu] odbicia na fotografowanym przedmiocie. Stąd prosty wniosek, że przybliżanie aparatu spowoduje powiększenie odbicia, natomiast odsuniecie, jego pomniejszenie (co wszyscy dobrze wiemy z praktyki).

Nie wiem w takim razie np. co ma w tym przypadku ogniskowa obiektywu, do odbicia w przedmiocie. Owszem, w porównaniu do obiektywu z krótszą ogniskową, np teleobiektyw powiększy obraz rzucany przez przedmiot na matrycę (jesli mówimy o fotografowaniu z tej samej odległości), ale z racji tego, że aparat stoi w tym samym miejscu, wielkość jego odbicia na przedmiocie się nie powiększy.

Być może to ja czegoś nie rozumiem, ale najprościej mówiąc, autorzy w przytoczonym przykładzie omawiali sposoby zmniejszenia odbicia aparatu na fotografowanym przedmiocie , oraz, napisali że odsunięcie aparatu od przedmiotu, tego warunku nie spełni. Jeśli się mylę, to proszę o oświecenie, choć równie dobrze autorom książki mogło chodzić o jakieś inne odbicie lub mógł wystąpić błąd w tłumaczeniu.

*Rodzina kątów, w ujeciu autorów książki, to zależność między kątami padania i odbicia, obejmująca relację między kątem rozchodzenia się światła emitowanego przez źródło, kątem światła odbitego od fotografowanej powierzchni i kąta widzenia obiektywu. (przyp. str. 16)

[micles]

Tak napisali, i napisali źle. Robiąc srebrną kulkę fisheye'm w odbiciu kulki nie zobaczymy prawie nic oprócz obiektywu i ewentualnie głowy fotografa. Robiąc to samo zdjęcie teleobiektywem fotografujący stanie się dość mały, by można było ukryć go "w tłumie".

(patrz : podpis pod postem)

[ewg]

Ot ciekawostka!

Sprawdziłem zoomem 4x przed płaskim lustrem (obejmując przy każdej ogniskowej całe lustro) - mieli rację - aparat w odbiciu pozostaje tej samej wielkości.

Nie posiadając srebrzystej kuli postanowiłem sprawdzić odbicie w zwykłej żarówce 60W, używając tego samego zoomu. Tutaj zdecydowanie aparat (a właściwie obiektyw) się zmniejszał wraz z oddalaniem (przy ciągłym wypełnieniu całą żarówką kadru).

Wniosek: W cytowanym fragmencie autor myślał jedak o powierzchniach płaskich albo nie brał pod uwagę soczewkowania powierzchni niepłaskich.

[Jerry_R]

Wczoraj lecial Egzorcysta - Poczatek. Na sam koniec filmu taki plan - facet i dzieciak stoja na piasku. Zajmuja tak prawie gorna 1/3 ekranu. I kamera "odjezdza" w tyl, ukazujac coraz wiecej - bardziej od nich oddalonego piasku, ale jednoczesnie oni nadal zajmuja gorna 1/3 ekranu...

[dr11]

Wczoraj lecial Egzorcysta - Poczatek. Na sam koniec filmu taki plan - facet i dzieciak stoja na piasku. Zajmuja tak prawie gorna 1/3 ekranu. I kamera "odjezdza" w tyl, ukazujac coraz wiecej - bardziej od nich oddalonego piasku, ale jednoczesnie oni nadal zajmuja gorna 1/3 ekranu...

Strzelam: Ogniskowa sie zmniejsza (kat widzenia zwieksza) jednoczesnie kamera sie przybliza. Predkosc zmiany ogniskowej i zblizania sie aparatu do osob tak dobrana, ze ich wielkosc w kadrze pozostaje taka sama, natomiast drugi plan staje sie szerszy.
Albo na odwrot

[Sober]

dokładnie, to bardzo typowy efekt. Zmienia się perspektywa, a skala odwzorowania obiektu nie.

[Slider]

Sprawdziłem zoomem 4x przed płaskim lustrem (obejmując przy każdej ogniskowej całe lustro) - mieli rację - aparat w odbiciu pozostaje tej samej wielkości.

Tak, nietrudno to wytłumaczyć, choćby patrząc na ponizszy wykres:

źródło

Nie sugeruję przez to, że człowiek może sobie zmieniac ogniskową w oku.. zaznaczyłem tylko skrajne kąty przez które człowiek, patrząc na lustro zobaczy całą swoja sylwetkę (tutaj przyp. wertykalny). Widzimy faktycznie, że ta osoba jako jednyna będzie odwzorowana na odbiciu w tej samej wielkości, natomiast inne przedmioty (jak tutaj softbox) w róznych, w zależności, czy będa przed modelem, czy za. Nie wiem, czy to najszczęśliwsze określenie (zmieniają wielkośc odbcia), bo w zasadzie ich nie zmieniają, tylko możemy w lustrze zobaczyć ich większą lub mniejszą część (czego ograniczenie stanowi wielkość samego lustra).

Wniosek: W cytowanym fragmencie autor myślał jedak o powierzchniach płaskich albo nie brał pod uwagę soczewkowania powierzchni niepłaskich.

Aż mi się nie che wierzyć (jesli nasze rozumowania są słuszne), żeby autorzy tego nie sprawdzili (a co gorsze pomylili rozdziały, w których mieli to zamieścić).

facet i dzieciak stoja na piasku. Zajmuja tak prawie gorna 1/3 ekranu. I kamera "odjezdza" w tyl, ukazujac coraz wiecej - bardziej od nich oddalonego piasku, ale jednoczesnie oni nadal zajmuja gorna 1/3 ekranu...

My tu mówimy o odbiciach.. Poza tym, bez zmiany ogniskowej, sobie tego nie wyobrażam..:-)

Pozdrawiam i dzięki za zainteresowanie

[micles]

Strzelam: Ogniskowa sie zmniejsza (kat widzenia zwieksza) jednoczesnie kamera sie przybliza. Predkosc zmiany ogniskowej i zblizania sie aparatu do osob tak dobrana, ze ich wielkosc w kadrze pozostaje taka sama, natomiast drugi plan staje sie szerszy.
Albo na odwrot

Dokładnie. Generalnie jest to niezły efekt, ale musi być wykonany precyzyjnie, żeby wyglądał czysto. Zalecane dolly i kamera z przyzwoitym pierścieniem transfokacji ^^